Πεδίο αναρρίχησης Γκιντικίου Λάρισας.
Α. Ιστορική σημαντικότητα του χώρου.
Το Γκιντίκι είναι μία έξαρση του Θεσσαλικού κάμπου, στα νοτιοδυτικά – δυτικά του Κισσάβου. Είναι γνωστό από το περίφημο μάρμαρο της Χασάμπαλης («Χασάμπαλη» είναι ένα από τα παλαιά ονόματα του χώρου) η κατά το παλαιό, για τον «Πράσινο Θετταλικό λίθο», γνωστό από τους Ρωμαϊκούς χρόνους και ένα από τα 5 πιο ακριβά ειδή μάρμαρου σε όλον τον τότε κόσμο. Οι Βυζαντινοί που ακολούθησαν τους Ρωμαίους, εξάπλωσαν την χρήση του περίφημου αυτού πράσινου μαρμάρου ακόμη περισσότερο. Δεν είναι τυχαίο το ότι τέσσερεις από τις βασικές κολώνες του ναού της αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, προέρχονται από σπονδύλους που εξορύχτηκαν εδώ. Πολλά επώνυμα κτίσματα του Ευρωπαϊκού και όχι μόνο χώρου, κοσμούνται με τον Θεσσαλικό πράσινο λίθο του Γκιντικίου. Ο χώρος των λατομείων είναι εμφανέστατος και σήμερα. Σε πολλά σημεία συνεχίστηκε η εξόρυξη μαρμάρου μέχρι στις μέρες μας. Το σίγουρο είναι ότι το μέρος είναι πολύ «ιδιαίτερο» από πολλές απόψεις και αξίζει μεγαλύτερης προσοχής και προστασίας από πολιτειακής πλευράς. Για περισσότερα επί του θέματος μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ.
Β. Σχετικά με τον χώρο (τμήματα / διαδρομές) αλλά και την ιστορία από αναρριχητικής πλευράς.
Οφείλω να ομολογήσω, ότι ο οδηγός αυτός έπρεπε να είχε γίνει και βγει στον αέρα τουλάχιστον κάποια χρόνια πριν. Λίγο το ένα λίγο το άλλο, καθυστέρησε… κάπως. Δεν υπάρχει λόγος να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες επί του θέματος, εξ’ άλλου ας θυμηθούμε τις ρήσεις όπως, «Κάλλιο αργά παρά ποτέ», «Το καλό πράγμα αργεί» κ.λ.π…
Υπήρξε οδηγός, ο οποίος είχε εκδοθεί το 1986, με τις διαδρομές του «Κίτρινου βράχου» και του «Ξεκομένου βράχου» του τμήματος «Φιδοφωλιά» να απουσιάζουν, λόγω του ότι δεν είχαν γίνει ακόμα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί πρωτόγονος για τα σημερινά δεδομένα, αν και σε κάποιους που τον έχουν ακόμα στα χέρια τους αρέσει ιδιαίτερα, λόγω αυτού του αντικέ και πρωτόγονου στυλ. Παρ’ όλα αυτά, ήταν από τους πρώτους έντυπους αναρριχητικούς οδηγούς στην Ελλάδα και στην επαρχία ο πρώτος. Αν μη τι άλλο είχε την ιστορική του σημασία.
Ο τωρινός οδηγός αποτελεί την σαφέστατα πιο εξελιγμένη και πληρέστερη μορφή του προηγούμενου. Εξελιγμένη μορφή για την πρακτικότητα, τρόπο παρουσίασης του πεδίου και την συμβατότητα με τα σημερινά δεδομένα και πληρέστερη για την συμπερίληψη όλων των νέων διαδρομών που ανοίχτηκαν από την πρώτη έκδοση μέχρι τώρα.
Το πεδίο χωρίζεται σε 4 τμήματα, τα οποία είναι: Τμήμα 1 «Αμφιθέατρο», με υποτμήματα – ορθοπλαγιές τα «Ανατολική Ορθοπλαγιά» & «Δυτική Ορθοπλαγιά», Τμήμα 2 «Μαύρη Πέτρα», Τμήμα 3 «Φιδοφωλιά» με υποτμήματα – ορθοπλαγιές τα «Πλάκα», «Κίτρινο Βράχο», «Μαύρο Βράχο» & «Ξεκομένο Βράχο» και Τμήμα 4 «Πίστα».
Η «Πίστα» είναι μία σειρά από μικρότερα βράχια, τα οποία προσφέρουν σχεδόν όλα τα είδη κινήσεων και είναι ιδανικά για προπόνηση στην κίνηση. Τα περισσότερα γίνονται χωρίς σχοινί, δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα, ένα είδος bouldering. Τα υπόλοιπα 3 τμήματα αφορούν κανονικές διαδρομές ευρύτατης γκάμας δυσκολίας, μόνιμα εξοπλισμένες, 50 τον αριθμό και 3 projects. Το που βρίσκονται τα παραπάνω τμήματα σε σχέση με τον όγκο του Γκιντικίου, τα βλέπουμε στις πληροφορίες που ακολουθούν και συγκεκριμένα στο σχεδιάγραμμα / κάτοψη αυτού, βοηθούμενοι φυσικά και από το φωτογραφικό υλικό των χαράξεων αυτού του οδηγού (υπάρχει και επί τόπου σήμανση με πινακίδες για τις κατευθύνσεις και θέσεις των τμημάτων).
Η λεπτομερής πληροφόρηση και παρουσίαση των διαδρομών του πεδίου, γίνεται μέσα από φωτογραφίες με τις χαράξεις αυτών με τα νούμερά τους ανά τμήμα και από τα αντίστοιχα σκίτσα των φωτογραφιών με τις αναλυτικές περιγραφές της κάθε διαδρομής. Στις σελίδες των χαράξεων αλλά και των περιγραφών ανά τμήμα, δίνονται όλες οι συμπληρωματικές πληροφορίες για ότι θα ήθελε να γνωρίζει ο αναρριχητής σχετικά με τις διαδρομές. Ο αριθμός της κάθε διαδρομής στον οδηγό για το κάθε τμήμα, βρίσκεται και πάνω στον βράχο, στο ξεκίνημα της καθεμιάς. Ο βράχος, είναι πολύ καλής ποιότητας ασβεστόλιθος / μάρμαρο.
Το Γκιντίκι ήταν από τις το τις αρχές το 1970 χώρος αναρρίχησης, αλλά σε κάποιο σαφώς πολύ πιο χαμηλό επίπεδο από άποψης δυσκολίας και ποικιλίας διαδρομών. Από τα στοιχεία που έχω μέσα από προσωπικές επαφές, οι Γιαγελίδης, Χαρταλάμης, Βλασιάδης, Δαδαλιάρης, Μακρής και Ζάχος, εντόπισαν αρχικά την περιοχή ανοίγοντας τις πρώτες διαδρομές το 1974, κυρίως στην «Πλάκα» της Φιδοφωλιάς (με τις σημερινές ονομασίες), καθώς και τα περισσότερα περάσματα της σημερινής «Πίστας». Από τα ίδια άτομα έγιναν διαδρομές και σε άλλες περιοχές του Γκιντικίου, χωρίς όμως να έχουν καταγραφεί, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν στοιχεία για αυτές.
Η αρχική δουλειά της εκτέλεσης, χάραξης, σήμανσης, περιγραφής και γενικότερης ταξινόμησης των διαδρομών, έγινε μέσα από μία στενή συνεργασία των Γραβάνη Βασίλη και Γερογιώκα Θόδωρου, που είχε σαν αποκορύφωμα τις χρονιές 1984 & 1985. Οι διαδρομές ανοιγόταν από κάτω αποκλειστικά με συμβατική ασφάλιση, με ελάχιστα καρφιά σαν μόνιμη ασφάλιση πάνω στην διαδρομή. Αμέσως μετά ακολούθησε η έκδοση του πρώτου οδηγού και ο εμπλουτισμός, μέχρι ένα βαθμό, της μόνιμης ασφάλισης των διαδρομών με περισσότερα καρφιά και καλεμίσια ούπα με ιδιοκατασκευασμένες πλακέτες. Στα χρόνια που ακολούθησαν και ιδιαίτερα από το 1990 μέχρι και το 1995, με έξαρση μέσα στο 1994 & 1995, ανοίχτηκαν νέες διαδρομές μεγάλης συνεχόμενης δυσκολίας, κυρίως στον «Κίτρινο βράχο» της Φιδοφωλιάς, καθώς στην περίοδο αυτή έχουμε την αθρόα είσοδο των κανονικών πλέον βυσμάτων, πλακετών και ηλεκτρικών τρυπανιών (πατέντες στην αρχή και κανονικά μετά). Έτσι, μέσα στο 1995, κορυφώνεται η προσπάθεια πλήρους μόνιμου και όσο το δυνατόν εξελιγμένου εξοπλισμού όλων των διαδρομών του πεδίου, καταργώντας ταυτόχρονα τα καρφιά και τα ούπα με τις ιδιοκατασκευασμένες πλακέτες, αντικαθιστώντας τα με ανοξείδωτες πλακέτες και βίδες διπλής εκτόνωσης, 10ρες κατά κύριο λόγο. Η δουλειά της τελικής αυτής φάσης εξοπλισμού του πεδίου, έγινε από τον Β. Γραβάνη με σημαντική βοήθεια από τους, Μωυσίδη Η., Λιάπη Γ., & Σδραβόπουλο Π. (περισσότερες πληροφορίες για τις πρώτες διανοίξεις στις χαράξεις και περιγραφές).
Συμπληρωματικά αξίζει να επισημάνουμε ότι και από πεζοπορικής πλευράς αλλά και ορεινού τρεξίματος το Γκιντίκι είναι πολύ αξιόλογο με υπέροχες πεζοπορικές διαδρομές χαμηλού υψομέτρου, σε ιδιαίτερη χλωρίδα, μορφολογικό ανάγλυφο, τέλειο ξερό κλίμα και υπέροχη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ιστορικότητά του και την εύκολη πρόσβαση από την Λάρισα, του δίνουν μία εξέχουσα θέση και σ’ αυτόν τον τομέα.
Γ. Πως έρχεστε στο Πεδίο.
Ακολουθείτε τον δρόμο Λάρισας – Αγιάς με κατεύθυνση την Αγιά, ξεκινώντας από τον παλαιό δρόμο Λάρισας – Βόλου ή κινούμενοι στην παράκαμψη Λάρισας στην Αιγαίου, βγαίνετε στην έξοδο «Λάρισα 3» εάν έρχεστε από τον βορά (αφού βγείτε, δεξιά κάτω από την εθνική και ακολουθείτε πινακίδες για Αγιά) και στην «Λάρισα 2» εάν έρχεστε από τον νότο (αφού βγείτε, πάτε δεξιά και ακολουθείτε πινακίδες για Αγιά) και αφού περάσουμε το Χωριό Γαλήνη στα δεξιά μας, μετά την χαρακτηριστική γέφυρα στη θέση Ασμάκι, στρίβουμε αριστερά (1ος μικρός ασφαλτόδρομος μετά την γέφυρα). Ο όγκος του Γκιντικίου βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας. Από εδώ και πέρα, το σκαρίφημα / κάτοψη του πεδίου που ακολουθεί και σε συνδυασμό με τις επί τόπου κατατοπιστικές πινακίδες, θα σας οδηγήσει στα τμήματα του πεδίου.
Β. Γραβάνης.
Πατήστε πάνω στο χάρτη για να δείτε φωτογραφίες και πληροφορίες για το κάθε τμήμα.
